तिमी मा बिचरा भन्ने अधिकार छैन म मा
मेरो समाज, म र म जस्तै बोक्रे भलादमीहरु !
ऊ जिउदो हुदा एक्लो बेसहारा थियो !!
उसका कालजई स्वप्ननदीप हरु मुस्कैराँदा !
तिमी मजाक जस्तो गर्थेउ, ही ही गर्थेउ !!
तर ऊ रुख झैं निर्धक्क, आफूले दिन सक्ने दीरहन्थ्यो !
बिना हिच्किचाहट, सम्हालिदै आफू गरिरहन्थे, लागिरहन्थ्यो !!
आफु भित्रै, आफै निर्धक्क साथ!
आफ्नै मन भित्रै आफ्नै सृजित द्वीप बोकेर !!
अधेरी रात मा जूनकीरी झैं चमकिरहन्थ्ये !
हिजो तिमी जिउदो थियौं !
यो समाज मरेको जस्तै भयो !!
आज तिमी छैनौं !
तिम्रो समाज तिम्रो गुणगान गाउँन मस्त छ !!
यी कठपुतली हरु !
राम्रो लाई राम्रो भन्न नसक्ने धरती का बोझ हरु !!
आफू केही गर्न नसक्ने !
तिमी जस्ता ले गर्न खोज्दा आँखा नदेखे झै गर्ने अन्दाहरु!!
न आफू बढ्छन् न अरु लाई अगी बढाउँछन् !
यी बुझेर बुझ्पछएका अपराधी हरु !!
फेरि यस्ता हर्कत नगर्नु होला !
आज मरे पछी आफन्त बन्ने हरु !!
हर कोहिकाे फोटोसहितको श्रद्धाञ्जली !
अर्पण नगर्नु होला य समाज का चुतियाहरु । 😕
:: शिवराम ढकाल हाल पोखरा